Liber,  Caput

 1    I,     III|       postquam excusavit, quod hoc noctis fatigatos inquietasset: "
 2    I,     III|       procul non aberat, per ipsum noctis silentium ad vacuas utique
 3    I,      IV|        periculi non voco. Hoc ipso noctis concubio recedam in agros,
 4    I,       X|      nonnihil refecturus. Reliquum noctis, quantum per sollicitudinem
 5    I,     XII|          nec furvis satis est sibi noctis in antris.~ ~Est regio,
 6    I,     XIV| Colloquendi suavitas in aliquantum noctis sermones extraxerat. Iamque
 7    I,      XV|   rediturus.~ ~2. Cum haud modicam noctis partem posuissent in illis
 8   II,      IV|          arborum spatia erraret in noctis memoriam incidit qua Timocleae
 9   II,    XXII|           initiatis credit. Primam noctis vigiliam inter illos sermones
10  III,       I|           cum suis ingenti ululatu noctis & belli pavores ingeminans.
11  III,       I|           pernoctavit. Sed prioris noctis furiae inquieta gaudia suspenderunt,
12  III,     III|          luctu quietem in reliquas noctis horas. Quibus ab insomni
13  III,       X|             Ne mirere si ad illius noctis memoriam confundor. Adeo
14  III,      XI|       levando aestu sive ad primae noctis pulchritudinem solebat concedere.
15  III,     XVI|            implere me tam insignis noctis prodigiis."~ ~6. Et illa: "
16  III,    XVII|           non posse, qui beneficio noctis usurus iam forsitan multum
17  III,   XVIII|          illis tumultibus reliquum noctis absumptum est. Prima luce
18   IV,     III|           exercitu Sardi perirent. Noctis tamen vicinia perturbationem
19   IV,      XV|        eruto liventes sabulo inter noctis horrorem cerni non poterant,
20   IV,      XX|          ripam expositus, antequam noctis caligo usum oculorum eripuisset,
21    V,       I|        Aufugerunt perduelles turpi noctis auxilio, sociis insepultis,
22    V,     XIX|            dissereret.~ ~3. Multum noctis processerat cum a cena recessum