Liber,  Caput

 1    I,     VII|   referuntur. Poliarcho quae mens fuerit, quantum iracundiae
 2    I,    XIII|   deficit, immo hercule bona mens, Archombrote. Fac enim ipsum
 3    I,    XVII|     menses sunt, ex quo illi mens laborat sub hac larva. Forsitan &
 4   II,    XVII|     accepta astrorum imperia mens nostra fastidire aut recusare
 5   II,   XVIII|    Quem, ut opinor, non mala mens sed calamitas mutavit. Si
 6   II,     XIX|  subibat non ignava pugnandi mens; nunc senem & patrem filiae
 7  III,      VI|    pericula? Raro populo tuo mens est in Reges consurgere.
 8  III,    XIII|     Selenissae perfidia. Ita mens iracundia & gaudio variata
 9   IV,     III|   opem? Quae Numina primum~ ~Mens insueta petet, tunc vani
10   IV,      IV|  illis pacis consilia, longe mens ducum qui eos tumultibus
11   IV,      IV|   animus ad fidem supererit? Mens potentiae conscia & regii
12   IV,     VII|  vittas,~ ~Ni primum eluitur mens fletibus. Ite profanae,~ ~
13   IV,       X|     facies, & funere peior~ ~Mens aegra, atque altae divulso
14   IV,     XII|   vis seu potius benigniorum mens caelitum deduxit ad externi
15   IV,    XXII|      ceciderat, peiori omine mens Gallorum Maurorumque vertebatur,
16    V,       I|  Nescia. Tum meritae nusquam mens conscia famae,~ ~Nec fidi
17    V,      II|   Quamquam gemino motu paene mens Archombroto submota est&
18    V,      XI|   stirpis, seseque deisque~ ~Mens fruitur felix, & novit in
19    V,     XIV|  fatum fuisset. Sed (opinor) mens deûm in fugam me compulit.
20    V,     XIV|    exspirant. Praesertim ubi mens vitiorum iugo excusso sibi
21    V,     XIV|     impulsu venire haec rite mens potest; nemoque in ea, nisi
22    V,      XX| numina mecum.~ ~Stat cunctis mens una deis, vox omnibus una~ ~