Liber,  Caput

 1    I,      II|    clientibus valebat. Oloodemus, Eristhenes, Menocritus, praecipuarum
 2   II,      II|   horrenti ad ripam tendebat, cum Eristhenes diu ante verbis in eum bacchatus
 3   II,      II|       suppliciis? An unus denique Eristhenes Regem amabat, tam properae
 4   II,      II|      quidem sic placido ut nec se Eristhenes senserit esse suspectum.~ ~
 5   II,     III|       Lycogeni amici, Oloodemus & Eristhenes, per hunc ad ingentis potentiae
 6   II,     III|          Siciliae a regia aberat, Eristhenes muneris sui specie incumbebat
 7   II,      VI|           Thargelion vocabatur.10 Eristhenes haud procul Epeircte praedium
 8   II,     VII|      cutem quam calor laxavisset. Eristhenes veneficio perpetrando nullum
 9   II,     VII|         consilio Regis constaret, Eristhenes omnia confestim perscribit
10   II,    VIII|           esse equos quibus noctu Eristhenes uteretur. Laetus Rex quod
11   II,    VIII|         inquit, Oloodeme? Quo te, Eristhenes? Sontium per Iovem est ista
12   II,      XV|           facinus pertinet. Nam & Eristhenes, quem reum in carcere habes,
13   II,      XV|       pervenit, in quo servabatur Eristhenes, & iam a limine (ut Cleobulus
14   II,      XV|         de Poliarcho triumphasti, Eristhenes. Periit armillae contactu,
15   II,      XV|        tanto praebueris?" Ad haec Eristhenes tanquam subito fluctu perculsus
16   II,      XV|           plura quaerebat. Cumque Eristhenes iam flagitium confessus
17   II,      XV|           arcano loco sistit unde Eristhenes posset audiri, quocum ipse
18   II,      XV|      sermones repetere coepit. Et Eristhenes, tanquam in pignus constantiae,
19   II,      XV|  exclamaret: "O te vel simplicem, Eristhenes -- vel tuorum proditorem!"
20   II,      XV| comparavisset. Sero intellexisset Eristhenes se ab Eurymede esse delusum,
21  III,      IV|         tua bonitate cum Oloodemo Eristhenes, & infelix vindex Lycogenes
22    V,       X|          legatus cum armilla quam Eristhenes veneno corruperat. Hunc