Liber,  Caput

 1  ded         | auctore ingenerari debuit Tibi virtus & ad gloriae successionem
 2    I,       X|    victoriam conciliaverat. Et virtus experta suspicioni ignobilis
 3   II,     III|     maturum exitium. Mediocris virtus pro vitio tibi erit. Nec
 4   II,      XX|       quis me impetus, quaeque virtus aequaverit? Non modo sibi
 5  III,       I|  nostro,~ ~Quos vicisse velim. Virtus haec fata peregit~ ~Indulsitque
 6  III,     XII|      illic inter bella aliorum virtus servet? Aut verius sinam
 7  III,    XVIX|       melius utriusque amantis virtus explicuit. (Ignosce, Rex,
 8  III,    XVIX| amandum iura mihi ostenderent. Virtus tua & libertas quam depulsis
 9   IV,     III|       haec reputas, Selenissa. Virtus fuisset animum a scelere
10   IV,      IV|     emere. Nobilitas, indoles, virtus sponso insint; satis opum
11   IV,    XVII|         blando lascivit sidere Virtus.~ ~Aspice quam laetis iactat
12    V,       I|   errabant Manes, quos inclyta virtus~ ~Exemit poenis, & tuta
13    V,       I|       reverentia sceptro,~ ~Et virtus hic sola valet? Quid me
14    V,       I|     Elysiis. Teneat seu sidera virtus,~ ~Sive habeat terras, seu
15    V,     III|  discrimina. Erat quidem tanta virtus Cleobuli ut in eo non haereret
16    V,     XIV|      ut illis probentur quibus virtus est vilis, quam quod sint
17    V,     XIV|      vitiis frenum si omnis se virtus ita in solitudinem ac paupertatem
18    V,     XIV|       adiget, quanto fecundior virtus haec erit quam si in solitaria
19    V,     XIV|        favor redierat. Inclyta virtus paulatimque vulgatum sub
20    V,      XV|       iubet emeritos mitescere virtus."~ ~3. Dies iam plures erant
21    V,      XX|  eximiis, nec denique naufraga virtus!~ ~5. Paratae ad Iunonis