Liber,  Caput

 1    I,      II|     remotis arbitris (quippe ad quietem secesserant, placueratque
 2    I,      II|   abominandum exemplum est quae quietem nunquam agent4, si vitiis
 3    I,       V|  familiares iubebat secedere ad quietem: nolle se quicquam nocte
 4    I,      IX|  purpureis tapetibus ad diurnam quietem auxerant. In illum tota
 5    I,     XIV|       ei placeret saltem brevem quietem imperare, parituros universos.
 6    I,      XV| Timoclea consilio, in cellam ad quietem processit, unde aditus ad
 7    I,      XV|    thalamum Arsidas momentaneam quietem petiturus. Sed marcidae
 8    I,   XVIII|         consistunt, quae populo quietem praestare & contumaciam
 9   II,       V|        simpliciter volo. Nam si quietem possunt pati, non hos puto
10   II,    XIII|   Maurisque dimissis se ipse ad quietem defessus comparabat. Sed
11  III,     III|   domesticos cena componitur ad quietem. Neque minus imitatione
12  III,     III|  Argenidi quaerebat ab eo luctu quietem in reliquas noctis horas.
13  III,      IV|     quam pelago fides est, sive quietem agimus sive tumescimus.
14  III,      IV| restitue aut domesticam praesta quietem, propter quam libertatem
15  III,      IX|     Quod si a domesticis turbis quietem dii dabunt, faxo patruus
16  III,    XXII|     litibus doctos iactitant.51 Quietem oppida agebant; quicquid
17   IV,       I|         Furiarum officium; seni quietem & puellae famam eripiam.
18   IV,     XIX|  exerciti nimio motu nervi post quietem rigerent, breves indutias
19    V,    VIII|          vel morte vel victoria quietem inveniam." Referebat Arsidas
20    V,       X|          ô fili, dum mox redeo, quietem hic agere? Sponde. Per iura
21    V,       X|     consilio meo incolumitatem, quietem, gaudium fero, destituite