Liber,  Caput

 1   II,     III|         constabat. Rex quamquam consilii iam certus, tamen quid Cleobulo
 2   II,       X|       famam sibi causam audacis consilii fuisse respondit. Nocte
 3   II,     XIV|        fastidio. Longe ab illis consilii mei ratio, mi Antenori.
 4  III,     III|       Laetus iuvenis ignarusque consilii quod Argenis iniverat fatigabat
 5  III,      VI|    facturus sis. In te, inquam, consilii summam constitue, nec in
 6  III,     VII|    voluit religionis specie sui consilii rationem sanciri. Aiebat
 7  III,    VIII|    iniurias meique necessitatem consilii tibi illa melius expromet,
 8  III,      XV| versantibus quid sibi capiendum consilii, ipsa incertitudine animi
 9  III,     XXI|       defert. Et ille novitatem consilii haud parum miratus: "Faciamus
10  III,    XXIV|       quamquam plerumque ignari consilii, sensim acciti illic erant &
11  III,     XXV|       ad tam subitum malum quid consilii haberent. Constabat nihil
12  III,     XXV| quamquam nemo aperuerat paterni consilii causam (nam dicentem Eurymedem
13  III,     XXV|        in illum diem sitam esse consilii sui fortunam ut redire non
14   IV,      IV|    exercitum. Et tunc quasi sui consilii utilitatem promovente fortuna,
15   IV,      IX|    comitibus aliquot, mei tamen consilii ignaris, ad domum Sicambres
16    V,       I|         Amisso enim Rege expers consilii cum ceteris purpuratis Virtiganes
17    V,    VIII|       facio? Quid auxilii, quid consilii habes? Quo satis interitu
18    V,       X|     instructa verbis modo sed & consilii serie quam nox & mora suggesserant.
19    V,     XIV|       arcano sensu admonuêre me consilii sui, ut senectutem meam
20    V,      XV|     Meleander quicquid spei aut consilii post expulsum Radirobanem
21    V,     XVI|      tunc denique in Insula aut consilii esset aut virium. Ille a