Liber,  Caput

 1  ded         |      favore contigisset.~ ~Magis anxie de literarum praestantia
 2    I,     XIX|          vero inter vota & metus anxie ducta, rediit in specum
 3   II,     VII|         neque in eo statu sum ut anxie me excusem. Malo te ex beneficiis
 4   II,     XII|  pristinis curis resque Siciliae anxie agitans constituit ea vespera
 5   II,   XVIII|       tanquam victoriae incertus anxie ad sui natalis fata respiciat.
 6  III,     III| satietatem daturum; cui si magis anxie aut publice vellet Radirobanes
 7  III,      IV|          aequum est, ô Rex, & si anxie pro cognatis suis orant,
 8  III,       V|      hospes, non accipi modo sed anxie quaeri dignissimam. Nam
 9  III,     VII|          largitori (nam id ipsum anxie optabat) renuntiari Radirobani
10  III,    VIII|   exemplum praeire vis, quos tam anxie oras, arcanum mihi locum
11  III,      XX|        Trepida ergo rerum suarum anxie agitabat, quibus modis Radirobanem
12   IV,      II|       Domine, ut crimen obiectum anxie diluam. Non enim dabo contumeliosissimo
13   IV,       V|          vindictam, hunc laborem anxie mando; huic te testamento
14   IV,    VIII|   tanquam ignara fabulae, cuncta anxie rogabat qui parentes infanti,
15   IV,      XX|    diligentia illa quaeri omnium anxie faces & vultus fugiebat.
16   IV,      XX|       usurpabat, quia miseri aut anxie mortales terribilia & incognita
17    V,       I|        verita ne is defecisset & anxie legens anhelitum, nunc servorum
18    V,     III|     amant. Inter has artes magis anxie pensabat quos sic dimitteret
19    V,     III| succedent. Secum ergo constituit anxie legatis praecipere ut, quoties
20    V,     XIV|     Poliarcho navigaturum Regina anxie monebat ut in eam firmandorum
21    V,     XVI| Argenidem nec iam invidiose, sed anxie, rogat bellumne in Siciliam