Liber,  Caput

 1  ded         | eluserat, ad Tuae adolescentiae vocem expiraturum? Voluisti-sed
 2    I,      IV|    somnio praecinctus agebatur. Vocem deinde aliquamdiu tenuit
 3    I,    VIII|       aut colorem obtineret aut vocem. Satius visum a spectaculo
 4    I,      IX|  monebat ministras ut premerent vocem; sed iam susurrantium garrulitas
 5    I,      XI|       fictisque probe doloribus vocem suam & vultum mutavit. Aderat
 6    I,     XIV|         sibilis exceperunt hanc vocem; ceteris iracundia rediit &
 7    I,      XX|     humanitate esset." Cum hanc vocem Meleander accepisset a fidissimo
 8   II,      IX|      intercipiebant fragore suo vocem) orabat eripi morti, & omnium
 9  III,      XV|       Cohorruit Argenis ad hanc vocem, neque tarde per omnes Archombroti
10  III,    XVIX|      Evigilasse diceres ad hanc vocem. Concepit ergo preces quas
11  III,    XXII|         abnuam. Non ferent hanc vocem assueti lentissima propinare
12   IV,       I|  magnitudine irae sive consilio vocem premens donec in regiam
13   IV,      II|         interclusamque anhelitu vocem non sine artificio laxans: "
14   IV,      IX|      excesserat. Longo singultu vocem & ceterorum affectuum impetum
15   IV,      XI|         non indolem tantum, sed vocem & gestus.~ ~
16   IV,     XIX|      nocte praesidio esse. Hanc vocem Radirobanes paene exanimis
17    V,       I|         cogeret." Omnes ad hanc vocem horrebant. Nam qua manu
18    V,     XIV|          seu te mavis 'dominum' vocem, si tibi Scordanem habere
19    V,     XIV|         Scordanes sum." In hanc vocem fixis uterque sed inutilibus
20    V,     XIX|    credidisse." In ipso sermone vocem amisit.~ ~4c. Ego refectam