Liber,  Caput

 1    I,       I|        an fugerint. Tunc quoque unius celeritatem sic praecepi
 2    I,      IV|         Archombrotus, & et adeo unius diei amicitia valuerat,
 3    I,     XIV|      ausa praestare." Post haec unius verba ceterorum clamor increbuit
 4    I,   XVIII|         potiuntur. "Cur enim ex unius hominis libidine omnia pendeant
 5    I,   XVIII|  civibusque utatur, tanquam sui unius causa haec omnia natura
 6    I,   XVIII|     iure existimet, quam ubi ex unius principis nutu in gratiosos
 7    I,   XVIII|      merentibus, quam cum illas unius domus ac liminis ambitiosa
 8    I,   XVIII|        Et tecum quidem sentio40 unius imperio rem communem melius
 9    I,   XVIII|       adigi populum praestet ad unius familiae servitutem an ius
10   II,       X|     compari fato, victor quoque unius Gelanorus sese patrono applicuit.
11  III,    VIII|        foedera deinde naturae & unius patris memoriam oravit ut
12  III,       X|     novitate attonita, cum illa unius cervicem ita ferro praecidit
13  III,     XVI|       Theocrinem, quae iam fato unius ceteros admonuerat illi
14   IV,   XVIII|          sed principis duntaxat unius, cumque tributo semel exacto
15   IV,      XX|   sentiret esse victoriam, hanc unius pueri sanguine dedignaretur
16   IV,     XXI|          neque enim credebat ex unius desperati aut furentis voluntaria
17    V,     III|        debent, & ineptissimi in unius hominis virtutem cultus &
18    V,       V| defungeretur periculo. Negotium unius mensis fore, intra quem
19    V,      XI|         invadendique consilia & unius pugnae laborem, vix fortitudinis
20    V,     XIV|     quoniam connubia respuitis, unius saeculi genus humanum."