Liber,  Caput

 1    I,     III|    indigenae, quaeque hospita numina rite~ ~Trinacrii casto placamus
 2    I,      XI|       nec usquequaque per sua numina fallentes perdunt nec continuo
 3    I,     XII|      aliter toto fugiunt vaga numina mundo.~ ~Nil certum miseris.
 4    I,     XIV|      curis. Ne quid vero ipsi numina negarent, sanguine proximos
 5    I,   XVIII|      populi illam sortem quam numina dederunt. Sin fatemur hanc
 6    I,      XX|  deave habitabat, ut quia duo numina unum templum non capit,
 7   II,       V| consilia. Quam ô huic regioni numina restituant nec Hyperephanios
 8   II,    XIII|      Ades ergo, Gelanore? & ô numina faxint ut nec procul sit
 9   II,     XIV|     meas vires putetis, eadem numina mihi arma litterarum praebuêre
10  III,     III|      quam facili redeunt tibi numina cursu;~ ~Aspice quam subitas
11   IV,     III|  posces miserandus opem? Quae Numina primum~ ~Mens insueta petet,
12   IV,    XVII|       nos & Iunonia servant~ ~Numina, nec montes spernit deus
13    V,       I|   superant mortem, qui saucia numina curant.~ ~Sive meus Mavors,
14    V,      IV|      in litore significaverat numina navigationi annuere… O dolor!
15    V,    VIII|    Quem si ego, quem si tu! O Numina! Ut libenter in diem non
16    V,     XII|       mereri quae suis amicis numina indulgent. Huic coepto commodissimum
17    V,   XVIII|     iam tangebat capulum, cum numina tam foede errare insontem
18    V,      XX|       Trinacrios iungunt sibi numina divos.~ ~O socer! ô sponsi!
19    V,      XX|  Certa vides. Adsunt genialia numina mecum.~ ~Stat cunctis mens
20    V,      XX|     pleno. Nam meritum pectus numina insederant. Igitur quassans