Liber,  Caput

 1    I,       V|        tumultu obruamur. Cum vero limine excesseris, continuus arborum
 2    I,    VIII|          hominis cadaver, quem in limine silvae Poliarchus fugientem
 3    I,       X|   pultavit monuitque iam Regem in limine arcis esse. Neque mora Argenis,
 4    I,     XIV|      stramen iacebant; totidem in limine cellae in quam Timoclea
 5    I,    XVII|            Et Eurymedes: "Cum pro limine arcis starem, illic, ut
 6    I,    XVII|          sponte ei obviam ire, ab limine arcis ad conclave in quo
 7    I,      XX|      decollantium manus & in deae limine thuribulum sumpsisset, iam
 8    I,      XX|      secuta, opportune Arsidam in limine templi videt (ut coniici
 9   II,       I|     infesta animalia vivebant. In limine callis qui surgebat a portu
10   II,    VIII|    chartam cubiculariorum unus in limine meo hoc mane offendit."
11   II,      XI|         superstites. Sunt ecce in limine & fatum a tuo arbitrio expectant.
12   II,      XV|    servabatur Eristhenes, & iam a limine (ut Cleobulus recte monstraverat)
13   II,    XXII|   utcunque dimotis circumspicio a limine quicquid lux tenuis & eo
14  III,     III|          urbis pervenit, in cuius limine sublimem statuerant Pacis
15  III,     III|       cogitationibus animum, & in limine virginis stabat ut egredientem
16  III,       X|        filiam veniret, proceres a limine arcis dimittere, ut ad proxima
17  III,    XVII|       facem teneret ab ipso arcis limine exclamavit perrupisse ad
18   IV,     VII|          marmore quod non longe a limine hos versus subeuntibus templum
19   IV,    XIII|   prodigia in debitae felicitatis limine caderet. Ipsa quoque pugnantium
20    V,       I| tradidisse, numenque compellare a limine, acciperet libens & paria