Liber,  Caput

 1    I,     XII|         pollicitus tamen quia iam vespera erat, hortante Timoclea
 2    I,    XIII|          hortis nondum insalubris vespera per diversos sermones agebatur, &
 3    I,     XIX|      videbantur locutus prona iam vespera ad Timocleae praedium venit,
 4   II,      IV|                 Capitulum IV~ ~1. Vespera appetebat & in hortum regium
 5   II,    VIII|    Meleandro protinus salutato ea vespera ad cenam admissus est. Dedit
 6   II,      IX|        dolorem non licebat. Eaque vespera luctibus data, ambo constituunt
 7   II,     XII|       anxie agitans constituit ea vespera Gelanorum in Siciliam dimittere. (
 8   II,     XII|      discrimine diripuerunt.~ ~2. Vespera appetebat cum a Regina optimates
 9   II,      XX|        Sardiniae optimatibus illa vespera bene esset. Praebuêre certatim
10  III,       I|          se saeviendi copia fuit. Vespera erat priusquam se ad Meleandrum
11  III,       X|   verissima quiete solvebatur. Ea vespera quae destinata erat insidiis,
12  III,      XI|        Argenidem, quia adventabat vespera, relinquit & ad Meleandrum
13  III,    XIII|    utcumque festinanti expectanda vespera erat, ut is extra discrimen
14  III,    XIII|      adventus amicorum. Quippe ea vespera praeceperat Dunalbius sibi
15  III,     XXV| spectacula trahit in serum, donec vespera se tumultui furtoque aptaverit."
16   IV,     XXI|            ceterum tam commoto ea vespera vultu fuit, ut constaret
17    V,       V|            Quaeso te, hospes, hac vespera domi sies13. Arcessam te,
18    V,       V|        Sed nec tempus sinebat iam vespera obscurum, nec familiarium
19    V,     XIX|           regiae partem duxit, ea vespera inter carissimorum consortia