Liber,  Caput

 1    I,      XX|           simulem vetarique a dea ultra his sacris incumbere. Sic
 2   II,    VIII|      tenes. Hi sunt tua fata, nec ultra~ ~Quam spirant lux te alma
 3  III,     XII|        adfuturum coniicio." Nihil ultra Gelanorus memorabat, Arsidam
 4  III,    XXII|        ambages, constitue spatium ultra quod nullis litibus fas
 5  III,    XXII| evanescentis imagine) ne ulla lis ultra sex menses apud iudices
 6  III,    XXII|     paucorum mensium brevitate se ultra fas premi querentur, te
 7  III,    XXII|      purgando foro sat erunt. Non ultra sex menses potestas sit.
 8   IV,     III|     Principibus. Si esset aliquid ultra mortem, id mihi in supplicium
 9   IV,     III|          naves ut, si Radirobanes ultra verba furere vellet, iusta
10   IV,      IV|  immodicos exercitus noxios esse; ultra praesidia tamen quae in
11   IV,    VIII|    navigio suo sequi. Nihil tamen ultra nocebant, id ipsum humaniter
12   IV,       X|         fuisse direptum. Nec quid ultra memini nisi nos ruri habitavisse &
13   IV,     XII|          ceperat nostri obsequii. Ultra bonorum patientiam saeviebat
14   IV,    XVII|       Poliarchum comitata. In iis ultra duodecim armatorum milia
15    V,       I|    ignobilia etiam esse odia quae ultra mortem procedunt, nec disparis
16    V,       V|           Naves longae & triremes ultra quinquaginta sunt quae illum
17    V,     VII|           Optime actum iri si non ultra quatriduum morbus profectionem
18    V,    XIII|         me odisti&emdash;quid vis ultra supplicii? Regnum amisi
19    V,     XIX|      fascini metum, vetui ne quis ultra nutrices unamque Sophonemem