Liber,  Caput

 1  ded         |     excolent. Nec aliud ingerent saepius quam tui nominis dotes,
 2    I,     XIX|        tumultus excusabant. Illa saepius cogitans se in leges peccavisse
 3    I,      XX|       veneris.~ ~Optamus meritae saepius & novas~ ~Laeti reddere
 4   II,      IX|     solvere non volebam. Sed cum saepius iussus processissem in altum,
 5   II,     XXI|         sui deditionem fecerunt, saepius asserente Meleandro noluisse
 6  III,       I|  restitutis a te rebus cum utar, saepius meminero haec a te accepta
 7  III,       V|    lineamenta in te agnosco. Iam saepius dulci memoria illius amissae,
 8  III,      VI|      certissimam servitutem, qui saepius cives invitos stare in Regem
 9  III,     XII|      submovebat suspiria. Tandem saepius urgenti Poliarcho minisque
10  III,    XXII|       Adeo isti in foro exerciti saepius lites excudunt quam inveniunt
11   IV,       V|       esse causata. Cumque pater saepius instaret, tandem aegrius &
12   IV,     VII|        homine, ut nec certum sit saepius ista dea ab insanis probra
13   IV,    VIII|         Nam homines ruri assueti saepius in regia cerni timebant,
14   IV,   XVIII|          non comparaverunt. Adeo saepius in publicam peccat pacem
15   IV,    XXII|      aegre tandem nec antea quam saepius iussus recessit e medio
16    V,      II|  felicitas? Sic turgens duramque saepius matrem tacitis intra se
17    V,       V|       quoque inibo rationem, qua saepius ad colloquium meum & sine
18    V,       X|          formulas tenuerunt. Nec saepius coire ferebant, quamquam
19    V,      XX| rogandoque cuius opus hoc esset, saepius adegit ridentem mentiri.