Liber,  Caput

 1    I,   XVIII|  saevitia, qui exemplo altissima reipublicae vulnera imponat; qui sic
 2    I,   XVIII|         effunditur? Quid quod ad reipublicae usum se plures aptabunt,
 3    I,   XVIII|       virtuti praemia, summasque reipublicae dignitates patere merentibus,
 4    I,   XVIII|          metu utilissima quaeque reipublicae sentire ac facere. Saepe
 5    I,   XVIII|    stirpes includunt hi proceres reipublicae munera atque potentiam,
 6    I,   XVIII|          statim ac concepta sunt reipublicae prosunt, sed expectant maturitatem
 7    I,   XVIII|            Minori tamen utcunque Reipublicae incommodo regnare electi
 8   II,       V|      nequaquam in eos dividentis reipublicae munera, quae conferri aliis
 9   II,    XIII|         senis colloquia turbatae reipublicae tantisper oblivisci. Eo
10   II,     XIV| negotiorum usu semoti & gerendae reipublicae praecepta tantum in libris
11   II,     XIV|         Da, inquit, hunc, sodes, reipublicae laborem, Nicopompe. Si te,
12   II,      XV|  ivissent: plurimum interesse ut reipublicae dicerent; plus illos oratione
13  III,      IV|          adhuc in regno vexantur reipublicae malis, quid pretii illis
14  III,     XIV|       venationum studio amittunt reipublicae curam, aut cum libidinis
15  III,    XXII|      miserorum? Eo quidem maiori reipublicae detrimento, quod si inter
16   IV,      IV|     ambiguo exitu possunt rectam reipublicae valetudinem tam perdere
17   IV,    XIII|       rerum est? Aut quis Regi & reipublicae, me absente, per seditiosos
18   IV,   XIIII|         sibique dum ille rediret reipublicae summam esse tradendam. Soli
19   IV,   XVIII|          negatis stipendiis quae reipublicae tempus efflagitat.~ ~14. "