Liber,  Caput

 1    I,       I|          imagine confundens, mox propius advolutus somni otium horrore
 2    I,     XIV|         agrestes ducem habebant, propius mensae admotus quae sibi &
 3   II,      IX|       Epeircten aperuit. Sed quo propius admovebantur litore, eo
 4   II,      XV|    brevia invenisset salutem; ut propius quam in naufragio inter
 5   II,     XIX|      reverentior maiestatis, quo propius sperabit in tuam regiam
 6   II,     XXI|        castra a radicibus montis propius hostem, ut si proelium detrectaret,
 7  III,      VI|        Regem intellegunt. Immo & propius ille civibus incumbit, propius
 8  III,      VI|   propius ille civibus incumbit, propius urget affectus; contumaces
 9  III,      VI|           contumaces aut amantes propius damnat vel colit. Maxime
10  III,      XX|       ille eo acerbius tulit quo propius spem venerat expugnatum
11   IV,       V|      regiam Archombroto iam sibi propius haerenti: "Quamdiu, inquit,
12   IV,    VIII|    conspectum venerunt. Postquam propius accessêre, monuit gubernator
13   IV,      IX|   simplici temeritate ludentium. Propius ego accessi, si in illo
14   IV,     XII|    inimicos. Cumque alumnum meum propius iussisset accedere, ita
15   IV,     XIX| observata. Nemo in via accedebat propius frenum aut intuebatur in
16   IV,      XX|       secuti~ ~Titanem, occiduas propius pulsavimus oras~ ~Planctibus,
17    V,       I|     armorum suorum specie, & quo propius discrimen fuimus, nunc gratiori
18    V,     VII|         omnes intuitus tandem me propius iussit accedere &: " 'Vide,
19    V,     XII|      Africam traducti induerant. Propius ergo accessit socioque Gallicis