Liber,  Caput

 1    I,      II| simulationem in extremam fugientis perniciem experiri. Quippe Lycogenes
 2    I,    VIII|       nemini laetam esse Poliarchi perniciem, nisi qui & ipsum Regem
 3    I,   XVIII|           accensa nisi ad publicam perniciem emineant? Sub optimatibus
 4    I,   XVIII|            praeter rerumpublicarum perniciem eiusmodi Regum animos solent
 5    I,      XX|     facilis in Poliarchi annuisset perniciem, ab hac mente refugiens
 6   II,      XV|          reiectis, communem suorum perniciem appellavit & solum exitu
 7   II,    XXII|         rivis deorsum exigitur, in perniciem trahens quicquid occurrerit.
 8  III,      IV|     Nobilissimae genti infamiam an perniciem haec plus creent, ipse existima.
 9  III,     XII|          ductu. Ambiguum quidem in perniciem salutemve erit hoc facinus.
10   IV,    VIII|       monstrarent ad Commindorigis perniciem. Hunc enim odisse in pietatis
11   IV,      IX|            parricidae Commindorigi perniciem. Tantum superi velint ut
12   IV,    XIII|         iugulis nostris depellamus perniciem. Quamdiu Commindorix vivet,
13   IV,     XXI|        salutem, a te autem tuisque perniciem aversurus. Nec grandius
14    V,     VII|            me, inquit, ego ad tuam perniciem me servabo, atrocissime
15    V,      IX|        intempestivus furor in meam perniciem &, ne cavemus, in Galliae &
16    V,       X|       integra mihi & filio malum & perniciem date." Poliarchus ad religionem
17    V,     XII|           genti discordia Regum in perniciem esset; iure quoque maiorum
18    V,      XV|            paene certam expectabat perniciem. Frustra non esse quod cum
19    V,     XIX|   terrebant, Radirobane in Africae perniciem cum exercitu veniente. Igitur