Liber,  Caput

 1    I,      II|       sileri haec possent. Sed malo sinceris indiciis quam iniquitate
 2    I,    XIII|        nescire vult dignus est malo omine experiri.~ ~5. "Ita
 3    I,   XVIII|     identidem stirpes obtrudit malo publico saginandas. Ipsi
 4   II,      IV|       invidia mox aemulationis malo grassante. Ita aeger & ad
 5   II,       V|     poenitentiam coget. Qui si malo pudore prohibebuntur suam
 6   II,     VII|       sum ut anxie me excusem. Malo te ex beneficiis meis scire
 7   II,    VIII|        vero correptos & subito malo horrentes reduxit. Tresviris
 8   II,      IX|     scapham. Cumque ille se de malo deorsum duxisset, prope
 9   II,     XIV|       suos maiores inspicere & malo cavere ex eorum sive consiliis
10   II,    XXII|       sunt. Anaximander & ipse malo afflatus postera die, amissis
11  III,       I| ingeminans. Dubio & multiplici malo territus miles regi aegre
12  III,     III|       6. At Argenis multiplici malo confusa ad solatium adhibuerat
13  III,      IV|        Acerbius mehercule ipso malo remedium. Deos & fata spero,
14  III,     XII| peribit. Adhuc dum vires sunt, malo cum ea decernere & curari
15   IV,       V| expiavit perfidiam. Ille autem malo omine, si dii quidem boni
16   IV,     XVI|       Regina improviso territa malo non tamen cunctanter respondit:
17    V,       X|        nec fraude nec consilio malo obiecisse oculis tuis illum
18    V,       X|       facerent; neuterque dolo malo in indutiarum leges peccaret.
19    V,      XX|  hostes fudisti. Inde meo heu! malo &, quicquid excuses, dedecore