Liber,  Caput

 1    I,       V|     angebat &: "O me vesanum, Gelanore (ita libertum appellabat)
 2    I,       V|   Bene est; laedor ex merito, Gelanore." Haec ipsa dum loquitur,
 3    I,    VIII|       viri maximi fatum fuit, Gelanore? Quam subito aut a quibus
 4    I,    VIII| Poliarchus furtiva consilia a Gelanore credi voluerat. Hunc Timonides
 5   II,      IX|    Arsidas: "Salvum te video, Gelanore? An umbra es? Tibique &
 6   II,       X|       magnum, inquit, agitur, Gelanore. Nunquam Lycogenem magis
 7   II,    XIII| numinis consultor? Ades ergo, Gelanore? & ô numina faxint ut nec
 8   II,     XIV|     fabulam pangam. Neque te, Gelanore, neque Poliarchum omiserim."
 9   II,      XV|    Rex ad illum: "Neque ipse, Gelanore, quicquam in hac caligine
10   II,   XVIII|  Nihil dii reliquum fecerunt, Gelanore, quo mihi & Poliarcho noceretur.
11   II,   XVIII|     exorare, da mihi illique, Gelanore, ut ipse hoc nesciat. Ego
12  III,     XII|      Argenidem? Nihil agimus, Gelanore, nisi in Siciliam mature
13  III,     XII|    Relicto igitur caupone: "O Gelanore, inquit, fac ut sciam quis
14  III,     XII|    Quid, inquit, fers tandem, Gelanore?" "Adventum Arsidae," refert
15   IV,     XVI|     contemplatus tabulato: "O Gelanore, inquit, nosti fluvium?
16    V,     VII|       beneficii me dices. Tu, Gelanore, propera huic aurum quantum
17    V,    VIII|      excusaturus: "Mane, ait, Gelanore. Est quod prius meae cladis
18    V,      IX|       trepidansque: "Perimus, Gelanore. Nisi se medium aliquis
19    V,     XVI|  etiam, inquit, providebimus, Gelanore. Neque me sine militibus