Liber,  Caput

 1    I,      II|         quoque illustrius, quod filiam, donec in matrimonium detur,
 2    I,       X| aegritudinis genus & num primum filiam urgeret: se quidem, dum
 3    I,      XX|      quae Furiae, quisve deorum filiam sic urgeret? Ea autem aliquanto
 4  III,       V|       sint quaecunque possideo. Filiam tuam mihi desponde. Nec
 5  III,    VIII|        Tu vero, Alcaea, amissam filiam esse solerter assimula.
 6  III,    VIII|     scenam implevit, undique me filiam suam quaerens nisi qua esse
 7  III,      IX|   latere; ubi Rex ad invisendam filiam secessisset, noctu evadendum
 8  III,       X|       usum. Solebat Rex, cum ad filiam veniret, proceres a limine
 9  III,      XX|      nova ad bella revocaretur. Filiam ergo vocat petitque quid
10  III,     XXI|  invidiam repulsae transfert in filiam. Ne erres. Tuo Regi non
11   IV,       I|         non laederem. Habe tibi filiam tuam. Habe & regnum meo
12   IV,      II|      maximum esse credebant quo filiam unam Rex communicaret. Varia
13   IV,      IV|      Tandem penitus sedit animo filiam in matrimonium collocare.
14   IV,       V|   virtutibus, tamen novo homini filiam non erat daturus. Satis
15    V,      II|    nescioquem Archombrotum, cui filiam Meleander despondisset.
16    V,     XVI|        in calamitatis fastigium filiam denique timenti. Repetebat
17    V,     XIX|        placuisse, ut magnus Rex filiam novissimo coniugio susceptam, &
18    V,     XIX|    virtutibus hodie nemo vivit, filiam tuam dabis uxorem. Dotem
19    V,     XIX|    duxisset Brutiorum principis filiam, quae sexennio nupta ac