Liber,  Caput

 1    I,      VI|       gente externa impotentis felicitatis poenas dederunt; hic ad
 2    I,      IX|   nosti, expectatur. In tantae felicitatis mixturam parva clades est
 3   II,      VI| debebit Argenis. Egone alienae felicitatis minister in meam cladem
 4   II,       X|     sed mihi debeam22 quicquid felicitatis contigerit. Sequar illa
 5   II,       X|    Agedum, remiges, inquit, in felicitatis articulo statis. Date modo
 6   II,      XX|        potentiam, in qua rarae felicitatis est ad bona privatorum nec
 7   II,    XXII|    Catanae veniebat inusitatae felicitatis index. Quippe Catanam Regi
 8  III,       I|       offerri victoriam contra felicitatis impotentes; in solutos vinoque
 9  III,       V|     conscia esse Argenis huius felicitatis deberet. Verebatur in suspicionem
10  III,    XIII|   compari secretorum largitura felicitatis partem. Sed labefactatam
11  III,     XVI|        exitium, quo sanctius & felicitatis novae exemplo esset incolumis?
12  III,    XVIX|  regione se venire; inter suae felicitatis titulos numeraturum, si
13   IV,       V|   oculis oberraverunt egregiae felicitatis imagine. Rursus illam spem
14   IV,       V|       spatium peto, intra quos felicitatis meae nuntius parenti esse
15   IV,    XIII|   aderant favorem nulla tantae felicitatis invidia corrupit. Iam tanquam
16   IV,    XIII|   servatus prodigia in debitae felicitatis limine caderet. Ipsa quoque
17    V,     XII|     vitam, unusque subridens: "Felicitatis, inquit, cupiditas, quam
18    V,   XVIII|      Veni mortalium carissime, felicitatis nostrae compar, & intellege
19    V,      XX|        silenda sunt. Fata ipsa felicitatis partem, in quam producti