Liber,  Caput

 1    I,       I|  Poliarchus & ipse blandissimus egit gratias properati auxilii,
 2    I,     XII|          nemora alta tenentes~ ~Egit cura deas, Panesque auxêre
 3    I,      XV|       loqui, Rex primum gratias egit quod ad se divertisset:
 4    I,      XX|          in quibus poeta soccis egit retulitque facetos de populo
 5   II,      XV| Gelanorus de Poliarchi periculo egit (ut perdita rate inter brevia
 6   II,     XVI|      Tum Rex & in orbem ipse se egit deos appellaturus. Adessent
 7  III,       I|  vexilla omnia ad ferendam opem egit, obliquo tamen cursu ut &
 8  III,      II|       fideique servatae gratias egit. Deos quidem virtutemque &
 9  III,     III|          Causam absentis pridem egit apud Regem, auctor maxime
10  III,   XXIII|      subi. Sic Delia postquam~ ~Egit inauratos fraterno lumine
11   IV,      XI|      certa fuit quae dormientem egit imago, ut nec somniis illam
12   IV,     XIX|         mari in capacem fluvium egit navigia, strenueque oppressis
13   IV,     XIX|      deinde potu refectum paulo egit ulterius, frustra admonentibus
14   IV,     XIX|    suffragines motis calcaribus egit in lacum. Suffecit animoso
15    V,      VI|     nactus haud modicam praedam egit. Sacculus erat ex carbaso
16    V,       X|      usurpans gratias beneficii egit quod nondum acceperat. Vicit
17    V,      XI|        Maurorum auxiliis, illuc egit, matri tamen & Poliarcho
18    V,      XV|   acrior motus principum mentes egit. Nam ille Poliarchi & Timonidis
19    V,     XVI|         vela retro ad Lilybaeum egit. Huius quoque mox viribus