Liber,  Caput

 1    I,      II|    Nam inexcusabile Lycogenis crimen non subita quidem, sed ingens &
 2    I,      VI|     omnia poterant, veneficii crimen mittebat ad laqueum, nisi
 3    I,      IX| Selenissa, Poliarchum occidi. Crimen non expiabo nisi sanguine
 4    I,     XIV| supercilio dixit: toti oppido crimen fore, si in eius finibus
 5    I,    XVII|   quem periisse ducebat, suum crimen adhuc superbae fabulae contumacia
 6   II,     III|     vertisset. Nec aliud ipsi crimen quam abvexisse5 Poliarchum.
 7   II,     VII|    fidei nomen, substituto in crimen mercatore.~ ~2. Toxicum
 8   II,      XV|     conscientia pulsabatur ad crimen obiectum. Et quid praeterea
 9   II,      XV| credere respondit turpissimum crimen in Eristhenem cadere; nec
10   II,      XV|     suum abnuens nec sociorum crimen, donec adeo Oloodemi patientiam
11   II,      XV|       marcebant. Nec deflecti crimen poterat nec populus conciliari.
12  III,     III|    neque me sequi posses & in crimen substituereris, si Rege
13  III,      IV|     hostiumque & fatorum esse crimen.~ ~3. Et postquam ea modestia
14  III,      IV|     alicuius sanguine lui hoc crimen. Extorsit atrocitatem remedii
15  III,    XVIX|    cui non interessem. Nullum crimen, nulla in iuvene & amante
16   IV,      II|       Ne expectes, Domine, ut crimen obiectum anxie diluam. Non
17   IV,      IX|     querar nisi in te recipis crimen, faterisque te magistra
18   IV,     XII|        Domine, an tuo iudicio crimen sit quod tanquam egregium
19    V,     XIV|     cautionem innoxios, quasi crimen sit posse peccare? Quid