Liber,  Caput

 1    I,       I|      libavit, alius ferrum levi vulnere adegit ad latus; quem ego
 2    I,      IX|         ipsa moreretur, extremo vulnere sauciaret. Esse hanc enim
 3    I,       X|      duos fontes ore solvebat & vulnere. In confinio aquae contumax
 4    I,       X|        mihi! Ne se hominem plus vulnere senserit esse,~ ~Quam nunc
 5   II,      XI|         fingas.27 Non quem tibi vulnere parvo~ ~Terra necet, campis
 6   II,     XIV|     sive erroribus quam accepto vulnere in medicina laborare? Isti
 7   II,    XXII|        infelix amator de calido vulnere provolvebat frigidissimam
 8  III,       I|         iratus, telisque absque vulnere redeuntibus, fatali quodam
 9  III,      II|  hostili ludibrio sua manu, suo vulnere ereptam Argenidem -- ô facinus!
10  III,     XVI| successu exsultans proelioque & vulnere accensa ad Regem pervenit,
11   IV,     III|  capulus non multum emineret ex vulnere. Exclamavit ancilla & amplexa
12   IV,     VII|     fixum stat corde nefas, aut vulnere diro~ ~Livor edax varios
13   IV,    XXII|       ergo occideret, illo ipso vulnere cogitabat & se summum de
14   IV,    XXII|          Hyanisbem conscium suo vulnere expleret saevientem. Per
15    V,      IX|        nec ingratiis in alterno vulnere immorituros? Repeteretne
16    V,     XIV|    prodidit cicatricem, quam ex vulnere superfuisse Regi Aneroësto
17    V,   XVIII|      flagitii sui memoria & meo vulnere morietur. Aperiam meum pectus &,
18    V,     XIX|       ac sterilis decesserat ex vulnere quod de equo inter venandum