Liber,  Caput

 1    I,    XVII|       tectius aut magis ad genium vulgi furunt. Eo quoque lacrimis
 2    I,   XVIII|         invidia, impetu rapiantur vulgi studia, & plerumque fuerit
 3    I,      XX|           ritu solito lustrentur. Vulgi cultu finito ipsum melius
 4   II,      XV|      deprecatus est actor impetum vulgi donec iudices in suffragia
 5   II,   XVIII|    appellabatur, quod superstitio vulgi quasi rem fortuitam in auspicium
 6   II,      XX|        descendit, acclamationibus vulgi tubisque mox & omni concentu
 7   IV,      II| inimicitiae, de accusata Argenide vulgi suspicio, & quod utcumque
 8   IV,      IV|     rarius) uno consensu furentis vulgi constant. Nihil vero in
 9   IV,     VII|   exsaturabile pectus~ ~Crudescit vulgi spoliis; queis longa senectus~ ~
10   IV,    XIII|        arduis rebus, ad trahendas vulgi mentes magno momento fuêre
11   IV,    XIII|     facilique & subito impetu, ut vulgi sunt studia, universa contio
12   IV,     XVI|         digressum. Mutatis igitur vulgi affectibus coeperunt de
13   IV,     XVI|      experiretur, haud dubius ita vulgi, ita militum animos esse
14   IV,   XVIII|       disparis fati vires & animi vulgi sunt. Ipsa laboris assiduitate
15   IV,   XVIII|          in publicam peccat pacem vulgi sagina, & quaedam imago
16    V,       I|         successus. Ergo laetitiam vulgi inhiberi non voluit ad templa,
17    V,    XIII|      clausum est limen. Eo acrior vulgi militumque expectatio increvit.
18    V,     XIV|           sit posse peccare? Quid vulgi neglegere iniurias, si bello