Liber,  Caput

 1    I,       I|         sub vestris oculis dederit poenas. Duos qui supererant, ipsi
 2    I,     III|      vacuae ludibria nubis!~ ~Quas poenas, vesane, dabis? Quo funere
 3    I,      VI|     externa impotentis felicitatis poenas dederunt; hic ad regium
 4    I,     XIV|           obrutus alienae invidiae poenas luisset. Cumque vultu &
 5    I,     XIV|           cognoscent, neque fugiet poenas si meruit. Timoclea cum
 6   II,       I|   propugnet. Interim nobis, gnata, poenas dabit Sicilia, gravibus
 7  III,     III| despectumque Archombrotum insaniae poenas ad satietatem daturum; cui
 8  III,      IV|         vero & solae13 suspicionis poenas luere est indignum & praeterea
 9  III,     XII|      Omnino," inquit caupo. "Dedit poenas meritissima morte, caputque
10  III,     XIV|       defectae (addebat subridens) poenas illius aetatis luimus, quae
11   IV,       I|            nolo Sardiniae aerarium poenas vestrorum furorum luere.
12   IV,       V|            flagitii ultionem; luat poenas praedator, quoad potuit,
13   IV,       X|            tardoque graves examine poenas.~ ~Sera licet sint tela
14   IV,    XXII|          Ades, inquit, ô latro. Da poenas turpissimae noxae. Non mihi
15    V,      IV|          virtutum tuarum immeritas poenas, quarum unaquaeque me divisam,
16    V,     VII|       fortuna propulerit, fortunae poenas dabis.'~ ~6. "Cum sic impia &
17    V,    VIII|           in se statuisset ultimas poenas. Tum Archombroti gratia
18    V,      XV|          ut Poliarchi maxime ferro poenas dederit." Inter haec oblectabat