Liber,  Caput

 1    I,     III|  secernes."~ ~2. Iam provecta nox erat & quies necessaria
 2    I,       X|  Victus erat &, nisi favisset nox, ne munitionibus quidem
 3    I,      XI|  placida aut secura Poliarcho nox erat, Timocleae quoque aedibus
 4   II,      IX|       In his malis cum exacta nox esset diesque afferret tristiora,
 5   II,       X|  animo versanti abiit dies, & nox per insana commenta animum
 6  III,       I|        2. Cum igitur provecta nox esset, bipertito agmine
 7  III,       I|  Menocritum. Utrimque infesta nox incertis per tenebras quid
 8  III,      XI|         Quam bene, cum roseos nox ultima pallet ad ignes,~ ~
 9  III,     XII|   anxietas ita auxit, ut quae nox32 secuta est, remissius
10  III,    XXIV|   religiose omnia explorantem nox & insidiae praeverterent63.
11   IV,       I| monendi sibi aperuisset: "Iam nox est, inquit, & hic tamen,
12   IV,   XIIII|       metu consenserint. Quia nox provecta est, hospes, &
13   IV,      XV| certius expectabat tristiora. Nox media vertebatur cum a montibus
14   IV,   XVIII|        Non magis Odrysias cum nox trieterica matres~ ~Impulit,
15   IV,     XIX|       solatio fuit quod prima nox ingruebat, semper ad latebras
16    V,       V|      dimisit & quietis specie nox dedit ad curas libertatem,
17    V,       X|     sed & consilii serie quam nox & mora suggesserant. Postquam
18    V,      XX|   felicitas mortem destituat, nox una fessos senio exsolvet,