Liber,  Caput

 1    I,       X|             lugendi materia nonnihil lacrimis, quae frequentissimae instabant,
 2    I,      XV|           adest." Argenis consumptis lacrimis paene exsanguis & tunc forte
 3    I,    XVII|              vulgi furunt. Eo quoque lacrimis digniores quod excutere
 4    I,     XIX|              inter preces atque vota lacrimis manans iam non ut hospiti
 5   II,      IX|        loquentem omnes audiebant cum lacrimis. Sed Timonidem altior cura
 6   II,      XI|           explicuit, iam laetioribus lacrimis madens cistulamque quam
 7   II,   XVIII|      dixisset Poliarcho. At illa vix lacrimis temperans: "Nihil dii reliquum
 8  III,      II|          pugna poterat prospici, non lacrimis magis pepercerat quam sanguini
 9  III,    VIII|     atrocitas afferebat, ferventibus lacrimis filium perfudit, subita
10  III,     XII|              eum paene materni erat) lacrimis ominibusqe ad limen prosecuta
11  III,     XIV| quantumcunque sibi felices sint, ego lacrimis dignissimos puto, nisi superessent
12  III,      XV|     distulêre attonitos, donec fusis lacrimis expedita Argenis: "Video
13  III,      XV|        destitueret amantem, verbis & lacrimis & -- quod efficacius erat --
14  III,      XV|             At virgo saepe repressis lacrimis tandem victa subito impetu
15   IV,    XIII|      incertus contremuit. Sed Regina lacrimis in coniugis vultu visis
16   IV,      XX|        pruinas.~ ~Parcite, mortales, lacrimis, nec perdite planctus.~ ~
17    V,     XIV|          differre, sed collectis diu lacrimis subito madens se in illius
18    V,      XV|          reditus immemor, dum foedam lacrimis sponsam omnis dies, omnis