Liber,  Caput

 1    I,      II|           agent4, si vitiis principis irasci liceat & insidiari bonitati.
 2    I,      IV|      licentius Archombrotus videbatur irasci. Sed matrona sic, quasi
 3    I,      IX|         beneficium est, neutri possim irasci vel favere."~ ~4. Contra
 4    I,      XI|             merito Regi ideo minus se irasci, quod a fortuna illum plecti
 5   II,       X|         cadavera in navi portarentur: irasci maris deos, & saepe viventibus
 6   II,    XVII|              ingesto adhuc nescit cui irasci oporteat!' Nec segnius quam
 7  III,      II|     sacrilegio confusa quod Poliarcho irasci esset ausa, in contraria
 8  III,     III|            publice vellet Radirobanes irasci, nimia supplicii solatia
 9  III,      IV|           faciunt & exitum ornant, si irasci in Regem contigerit. Hanc
10  III,      XX|             intererat Radirobanem non irasci? Sed puella indignationis
11   IV,     XIX|               tam pavere faciles quam irasci tumultuque insolito qui
12    V,     III| commendationem secutus, etiam solebat irasci si quis auderet sic dubio
13    V,      IV|              Poliarcho olim amico sic irasci cogeretur. Nondum vero ab
14    V,     VII|               igitur se damnare, nunc irasci tempestati, nunc Africam
15    V,       X|          Poliarchum respondit; sed se irasci aemulationi illius qui,
16    V,       X|         licebat ut nec iure ei posset irasci qui per alterius caedem
17    V,      XV|            flamina curvis~ ~Horrendum irasci ratibus, nunc parcite raucis~ ~
18    V,   XVIII|           parabat? Desine Archombroto irasci, ô hospes, ô maxime Regum, &