Liber,  Caput

 1    I,       I|       Poliarchum agnoverat) ex equo ad iacentis auxilium se
 2    I,       I|      hanc procul vident pavido equo non bene moderari & inutili
 3    I,     VII|     mortis genus mentiturum ab equo in Himeram flumen casum;
 4    I,     VII|  gravem armis & subtrahente se equo fluctibus haustum (& tunc
 5    I,     XIX|    Arsidam sequebatur lente in equo praeeuntem. Pedes erat,
 6   II,     VII|   abeuntem Timonidem concitato equo persequi; simulare deinde
 7   II,     XXI|   suorum robore in medio erat, equo sublimis, vultuque terribili,
 8   II,     XXI| Meleandri acie visus quidam in equo procedere, quem modico intervallo
 9  III,     III|        Archombrotus in candido equo ibat, laeva temperans fraenum,
10   IV,      IX|     Sed ne scenam turbarem, ex equo tantum desilui rogavique
11   IV,     XIX|    chlamyde eminebat in Numida equo, nudumque verticem huc illuc
12   IV,     XIX|      fortuna memorabilis fuit. Equo ille vehebatur, cetera quidem
13   IV,     XIX|  placide agant. Isti praeterea equo (nam & illi generi praees,
14   IV,     XIX|        lacum. Suffecit animoso equo concitum corpus, undisque &
15    V,     VII|  montis cacumine inspexit. Tum equo & ductore dimisso ipse solus
16    V,    VIII|  Reliquis diebus non dubitavit equo vehi, amissarum litterarum
17    V,      IX|      Archombrotus descendit ex equo, maioribusque vestigiis &
18    V,     XIX|  decesserat ex vulnere quod de equo inter venandum lapsa in