Liber,  Caput

 1    I,       V|        tantam rem silentio premat; dignum se peiori calamitate fore,
 2    I,      VI|            fortissimum & omni luce dignum tuis tenebris celabis? Sed
 3    I,      IX|       haberet, regia virgine tamen dignum, inter puellas adornabat.
 4    I,      XV|          non glorier visum esse me dignum, qui eius vicem subirem?
 5   II,       X|            perduelles; deinde unum dignum ad quem toto ex orbe vota
 6   II,      XV|           appellavit & solum exitu dignum, quem pluribus comparavisset.
 7   II,    XVII|         caelum in hominibus posse, dignum esse cum cerritis44 piari,
 8   II,    XXII|       diversa. Quicquid in Sicilia dignum quod nossent externi memorabatur.
 9  III,      IX|     suavissimum nomen concedis, si dignum eo nomine affectum indulges,
10  III,      IX|            velles, quid genere tuo dignum sit, comites meas scire.
11  III,   XVIII|          post certamen Pallade una dignum? Adeone ad divina opera
12  III,   XVIII|     memorabat quod Meleandro teste dignum erat magnitudine deorum &
13   IV,     III|           saltem primis virtutibus dignum exitum quaerens medium scelus
14   IV,       X|        quid loquar felicitate illa dignum? Prodidit, mi hospes, regii
15   IV,    XVII|       percunctarentur a servo quid dignum attulisset eo Reginae vultu
16   IV,    XVII|           Meleander sua affinitate dignum existimet. Sed maculabis
17    V,     VII|      inveniret perfidia & periculo dignum, omnia ad Arsidam relaturus
18    V,    VIII| contigisset turbulenta profectione dignum nec apud se coniiciens, &