Liber,  Caput

 1    I,      VI|        velut adoptamus nostras in curas, fidemque eorum familiaritate &
 2    I,    XIII|     intentus) velle se refutari. "Curas autem obiicis Regum? inquit,
 3    I,     XIV|     fidebant innoxie avehi posse) curas lenire inceperant. Sed adhuc
 4   II,       I|   simulavit mirari se quis ad has curas impulisset Meleandrum.~ ~
 5   II,      VI| deprehendebat privatas in virgine curas. Sed illum amori assidue
 6  III,      VI|          sic auspicantur publicas curas ut privatam suae salutis
 7  III,       X|           seni. Quasi relinqueret curas in foribus ipsamque maiestatem,
 8  III,      XI|        meruisse. In quam enim iam curas partiretur? Quis in dolorum,
 9  III,      XV|        Neminis solatium adest cui curas committam. Timeo armatum
10   IV,     VII|           commenta per superfluas curas timet aut placat. Nam illud,
11   IV,      IX|           etiam tuae deponam meas curas aperiamque pulcherrimum
12    V,       V|       quietis specie nox dedit ad curas libertatem, tunc reputare
13    V,      IX|    increverat.~ ~5. Regina in tot curas una distracta nunc tumultum
14    V,     XII|          nobis humilitatem, vobis curas, utrisque laborem dederunt."~ ~
15    V,     XII| conditores. Ubi tamen ad publicas curas nocturnum otium fuit, summae
16    V,     XIV|  sacerdotum vitam, deponere omnes curas constitui iactatusque humanis
17    V,     XIV|    cunctantem ad assuetas Regibus curas. Aneroëstus omnium voces (
18    V,     XIV|         inquietas humanarum rerum curas magnae demum virtutis est,