Liber,  Caput

 1  ded         |       Regum peccaverit quidve audacia. Oderis publicae paci infestos,
 2  ded         |       Patris edicta contumaci audacia eluserat, ad Tuae adolescentiae
 3    I,      VI|    tam iniquae obtrectationis audacia, quae quamquam publicae
 4    I,     XII|      condidisset. Audi quanta audacia Nicopompus familiaris tuus
 5    I,      XX|       salus constat. Forsitan audacia mea corrigam quae pater
 6    I,      XX|    Aversamque Deam. Proh dira audacia nobis!~ ~Exilio damnata
 7   II,      XV|    poetarum, quorum alii vili audacia plus iusto lacessebant perculsos;
 8   II,     XVI|       Cum principum caedes ea audacia faciat, an modestius de
 9   II,    XVII|     Mathematici, soletis; hic audacia, hic praeda est vestra.
10  III,     XII| cogitatio obtulerat, laetiori audacia diluebantur. Modicus portus
11  III,     XII| salutaverant. Ergo necessaria audacia tanquam advena ignarusque
12   IV,      II|  intuta videbatur & capitalis audacia. Sed Radirobanes in suos
13   IV,      IV|       in multitudinis peccato audacia, nec ruina partium expectata,
14   IV,    VIII|   rumore pervenerint, sed vel audacia narrantium vel ignoratione
15   IV,   XVIII|     Forsitan & timidas ignota audacia mentes~ ~Implet, & expulsae
16    V,       I| horrebant. Nam qua manu quave audacia exhausto corpori vitaeque
17    V,     VII|       destituit morbo & furum audacia violatum, at non ego me
18    V,     XIV|      est ira, invidia, timor, audacia, in hoc sancto rigidoque