Liber,  Caput

 1    I,      II|           sui & causae, propter quam purpuram accepit, meminisse. Magnitudine
 2    I,     III|              de sacerdotum coetu qui purpuram gestant, amicissimi Siciliae,
 3    I,      VI|        regnum deerat praeter nomen & purpuram. Aspernabantur pares esse
 4    I,     XIV|            quam speraverant amici ad purpuram venit, quam multorum opinio
 5    I,   XVIII|             ut vel cunae puerorum in purpuram natorum tacita confessione
 6    I,   XVIII|             ideo sibi devinciunt, ut purpuram cognatis suis servent aut
 7    I,   XVIII|             haec comitia venturum ad purpuram. Quam multae sunt factiones!
 8   II,       I|             mari petierant; exoticam purpuram per aliquot saecula coactam
 9   II,    XIII|       fortunam minor, qui sacerdotii purpuram ex virtute gestaverat. Is
10  III,      IV|         minari, transtulêre in Regem purpuram, solium, ferrum. Quod si
11  III,     VII|       inauspicatus vivo, ut in totum purpuram meam dedeceam. An deos expectat &
12  III,   XXIII|           faces micabant, aurumque & purpuram incendebant suo fulgore.
13   IV,      IV|             ad haec foedera solium & purpuram, tanquam regna, non homines
14    V,       I|     necessitudines, lares. Mihi vero purpuram, mihi absentem filium asseruisti.
15    V,      IV| colloqueretur Argenidi. Memor tandem purpuram, quae nullibi pretiosius
16    V,       V|              Gallum ei donum afferre purpuram in Gallia tinctam. Non recusavit
17    V,     XIV|             tenere suam vestem, nunc purpuram manu repellere. Mirantique &