Liber,  Caput

 1   II,     XIX|      auspicium accepit. In lembo praeco erat, ac ne duriora nuntiaturus
 2   II,     XIX|        admisit in conspectum. At praeco: "Radirobanes Sardiniae &
 3   II,     XIX|        foedus occurreret. Rursus praeco: "Agnoscisne, Rex, hospitium?"
 4   II,     XIX|     Referes, inquit, tuo Regi, ô praeco, iam me ignoscere furori
 5   II,     XIX| promerendo fuit."~ ~5. Simul his praeco ad curandum breviter corpus
 6   II,     XXI|       caedes ferentibus.~ ~3. At praeco postquam habuit qui audirent: "
 7   II,     XXI|       proximisve narrantium quid praeco attulisset. Et Lycogenes
 8   IV,      II|          quoque saevus: "Nesciat praeco, inquit, periculum suum.
 9   IV,      II|         dixerat, cum Radirobanis praeco adventare nuntiatus varia
10   IV,      II|           ut solebat, quaesivit. Praeco, veluti erat iussus, omnia
11   IV,      II|    proximum cubiculum pergit, ne praeco legentis oculis motibusque
12   IV,     III|         desierit."~ ~9. Postquam praeco discessit, statim praesidium
13   IV,     III|  inverecundiam suarum litterarum praeco capite luisset, sed ne in
14    V,     XIX|      Reges praebuêre se populo & praeco plausum compescuit, nonnihil
15    V,     XIX|    Reginae Mauritaniae litteras, praeco, & quantum voce vales publice
16    V,     XIX|       vales publice recita." Tum praeco traditam epistolam in hunc
17    V,     XIX|      Longissimas litteras raucus praeco vix absolvit; lectionem42