Liber,  Caput

 1    I,       X|         praesidiis habeat in fidei pignus. Cavebant praeterea ne liceret
 2    I,    XVII|         cetera quae in humanitatis pignus omitti non solent. At vero
 3   II,     XII|           sive meriti pretium sive pignus hospitii donabat Poliarcho.
 4   II,      XV|         pateretur absentia deleri. Pignus autem amoris non minimum
 5   II,      XV|          Et Eristhenes, tanquam in pignus constantiae, nec suum abnuens
 6  III,      IV|          unam ex iis futurae fidei pignus cape. Timebunt alii spolia
 7  III,       V|            simplicis liberalitatis pignus, si crudum nec praeparatum
 8  III,      VI|       descendunt. Arces in salutis pignus efflagitant, nempe ut iis
 9  III,      VI| paenitentiae, quam saepe simulant, pignus eam fidem verbis suis cogunt
10  III,    VIII|           originis sum. Excipe hoc pignus carissimum, excipe unicam
11  III,    XVIX|          autem, ô cives, erga deam pignus erit, nos praestiti auxilii
12   IV,      IV|     imperii non aliud certius esse pignus quam paratum & semper in
13   IV,    VIII|        regia tradidit sanctissimum pignus & portare molliter rogavit.
14    V,     III|            tanquam salutis aliquod pignus) acceptas epistolas continuo
15    V,     VII|      propere redderetur carissimum pignus. Urgebat insanus quaestionem,
16    V,     VII|          tibi trado, non tantum ut pignus sint fidei tuae sed magis
17    V,     XVI|   cogitabat, si ut vile aut facile pignus me sortibus permiserunt?