Liber,  Caput

 1    I,       V| referebat Gelanorus, sententiae incertus & astra quaecunque tunc
 2    I,     XII|         in antris.~ ~Est regio, incertus patriae qua flumina Nilus~ ~
 3   II,      VI|      securo gaudio multum animi incertus ita denique sibi locutus
 4   II,      XI|        urbem rumor pervasit sed incertus ideoque audacior: nunc Reginae
 5   II,   XVIII| maiestate, ut tanquam victoriae incertus anxie ad sui natalis fata
 6   II,      XX|         simul videbat innumera, incertus quid cogitare aut unde dolere
 7   II,      XX|    posceret."~ ~8. Sub haec sui incertus & grandioribus vestigiis
 8  III,    VIII|   probavit. Nam & ipse mei fati incertus deorum ministerio ubi essem
 9  III,     XXV|         ut labantibus articulis incertus illos rogaret ad tam subitum
10   IV,      II|      emdash;in quos tamen adhuc incertus&emdash;erigitur. Argenidem,
11   IV,     III|        litteris faciendum adhuc incertus vocat suorum praecipuos.
12   IV,    XIII|    negare amplexus, non offerre incertus contremuit. Sed Regina lacrimis
13   IV,     XIX|         has undas, quas salutis incertus nunc ineo, mitiga, ô Bone.
14    V,       I|     limite campos?"~ ~Substitit incertus primum; mox sidere toto~ ~
15    V,       X|      ducebat violare. Adhuc sui incertus praemisit qui Reginae nuntiarent
16    V,     XIV|        Erat vetus in litore ara incertus quis Regum posuisset, pollebatque
17    V,      XV|       Insulam petii quia, licet incertus quo Rex tendat aut quid