Liber,  Caput

 1    I,      IX|        etiamnum Poliarchus. Ibo felix ad sponsum, & sine invidia
 2    I,     XII|     singula visu~ ~Iuppiter &: "Felix, inquit, pecus. Ergo Tonantem~ ~
 3   II,      IV|      digreditur quem paulo ante felix solutusque intraverat. Accessio
 4   II,    XIII|     vacuus curis & ad arbitrium felix. Nam cum iuvenis primos
 5  III,       V|         tantum potes~ ~Sic esse felix. Melius -- ah pietas! --
 6  III,      XV|   peccaverit. Peribit si unquam felix ero." Indignatus iuvenis
 7   IV,       V|    Sardiniam abiit. Eo discessu felix eram, cum me paterŠ (Timeo
 8   IV,    XIII|     tempore constare victoriam. Felix ictus & Galliae salutaris
 9   IV,    XIII|         Exui vinclis, meritoque felix~ ~Plaudere Regi.~ ~ ~ ~Divorum
10   IV,   XVIII|       amicum~ ~Gentibus & tanto felix insania lucro,~ ~Ni brevis &
11    V,       I|     terris sobolem, quae limite felix~ ~Insurget6 patrio, seniumque
12    V,      IX| nefastos occursus praevertit? O felix Sicilia, quae furores quos
13    V,      IX|       ut hic dies tibi nobisque felix illuxerit." Conversa deinde
14    V,      XI|  seseque deisque~ ~Mens fruitur felix, & novit in astra reverti.~ ~
15    V,     XIV|  verebuntur. Seu mari seu terra felix auspicium facies. Ubi in
16    V,      XX|    turba nepotum!~ ~Aspice nunc felix promissae virginis ora.~ ~
17    V,      XX|        omnes. Hunc triumphantem felix pater de proximis Brutiis,