Liber,  Caput

 1    I,      II|         eos velle, quibus in se arbitrium erat, dum rediret; Archombrotum
 2    I,      IX|   sponte excidere, iurisiurandi arbitrium penes se fecit & per deos
 3   II,    XIII|     senectute vacuus curis & ad arbitrium felix. Nam cum iuvenis primos
 4   II,    XVII|        iis vitae genus & mortis arbitrium? Num ergo qui proelium subeunt
 5  III,      VI|     iubebatque abscedens ab iis arbitrium suum audire. Levia autem
 6  III,      XI|      dolorum, quis in gaudiorum arbitrium posset iam recipi? Tandem
 7  III,    XXII|        duorum aut trium iudicum arbitrium erit an ad sententiam sat
 8   IV,      IV|          in se translatum rerum arbitrium, patriae quoque & principis
 9   IV,       V|          non hoc suum sed Regis arbitrium esse causata. Cumque pater
10   IV,    VIII|    remis opperientes venientium arbitrium.~ ~2. Ubi autem adversae
11   IV,   XVIII|         suum ac ne legis quidem arbitrium sit, sed principis duntaxat
12   IV,   XVIII|       angustius mortis ac vitae arbitrium, si par denuntiandi belli
13    V,       I|      esse quod petitis. Reginae arbitrium est saevire an misereri
14    V,       X| iussitque extra sermonum suorum arbitrium qui astabant consistere: "
15    V,     XIV|          quod non praeter eorum arbitrium amisi. Sed hodie maxime
16    V,      XV|  foedera peccarent, Archombroti arbitrium esset; ex illius etiam comitatu
17    V,     XIX|         ex me natum vivet, tuum arbitrium esto, soror, vel alere vel