Liber,  Caput

 1   II,      XI|         sed debebat artifici quod venti, quicunque perflarent, admissi
 2   II,    XVII|    pruinae aut squalentes nubibus venti caelum eripiunt. Dum in
 3   II,    XVII|          naufrago48 causa est cur venti se tollant, cur sui oblitus
 4  III,      XI|       aura~ ~Infremit, aut dubios venti movere tumultus.~ ~Vos quoque,
 5   IV,     III|        Cuncti rapiant cava lintea venti.~ ~Ite rates. Sic aura fidem,
 6   IV,     III|      mitisque bonis. Sunt undique venti;~ ~Sunt cautes; rapidis
 7   IV,     VII|   verterent, exorsus est. Placidi venti tutum in Italiam pelagus
 8   IV,      XV|         quoque secundam vis eadem venti obtinuit. Orta deinde luce
 9    V,      II|           auxilio. Iamque adversi venti ceciderant. Sed quas terras
10    V,      II|            Nec distulerunt operam venti, non quidem a puppe propitii
11    V,      IV|         ab illius oculis Siciliam venti removerant, cum Gobryas
12    V,      VI|          regiam (nam recruduerant venti & timebat ne repetita iniuria
13    V,     VII|         incidissent; ut ab Italia venti impegissent classem in Africam.
14    V,     XIV|         intravi navigium. Sed nos venti in Sardiniam rapuêre, dumque
15    V,     XVI| constituto ut inde quarto die, si venti paterentur, Poliarchus &
16    V,      XX|           vana ferant haec gaudia venti~ ~Quae cernit, redeatque