Liber,  Caput

 1    I,       V|         Poliarche, nostri furti secreta temeraturum. Scitis quid
 2    I,      XX| vultusque atque verba ad animum secreta cogitatione arcessere? At
 3  III,      IX|        praestare non possum. In secreta enim arce cum filia Regis
 4  III,      IX|       traxerat ac: " 'Quam bene secreta ea domo tegerer, inquit,
 5  III,      XV|        verba si cui loquebatur. Secreta erat porticus, in quam ad
 6  III,    XVII|       obtestatusque virginem ut secreta ea essent fidem invenit.
 7  III,     XXI|         solertem sciebat & post secreta alumnae prodita suam esse.
 8  III,   XXIII|    lumine currus,~ ~Mox nemorum secreta petit. Sic Marte peracto~ ~
 9   IV,       I|        neglexeris. Ubi autem de secreta turpitudine rescivi, adhuc
10   IV,      II|   procerum sciebat quae res tam secreta ageretur, nisi quod maximum
11   IV,       V|      fidem habuerim intellegis. Secreta imperii penes te fuerunt.
12   IV,      VI|    illam anum mea cum Poliarcho secreta ad Radirobanem detulisse,
13   IV,    XVII|   rediturum in patriam. Sed ubi secreta fuit cum famulo qui litteras
14   IV,   XVIII|     Regibus occurrunt sed saepe secreta, quae & interest non vulgari &
15   IV,     XXI|         se quis haec Radirobani secreta retexisset, donec memor
16    V,      XX|       Quis te deus in mei animi secreta perduxit? Ergo haec etiam