Liber,  Caput

 1    I,      IX|            principio laeta anus, quae sciret atrocia ex luctu consilia
 2    I,      IX|           quicquid audiret deinde vel sciret, suae vitae nocituram. Annuente
 3    I,     XII|             erat, amicorum fidissimus sciret. Eum igitur obtestatur ne
 4    I,     XIV|             quam se vel Regem spretum sciret? Adiecit praeterea blandimenta:
 5    I,     XIV|           adesse Poliarchum, nec quod sciret luce frui. Componerent animos,
 6    I,      XV| salutationibus maturum (cum praeterea sciret carum inprimis Arsidam fuisse
 7   II,     VII|                quod rem secretissimam sciret, hominem suspectum non habuit.
 8  III,       V|               mentem ab illis nuptiis sciret aversam. Quippe antea eius
 9  III,    VIII|             ac nautas peregrinos esse sciret, fasciis in hospitio diductis
10  III,     XIV|         optabat amovere Selenissam ne sciret advenisse Poliarchum. Prior
11  III,      XV|              Nunc quoque ne adesse te sciret passa sum ad illum hanc
12   IV,    VIII|                sed ne Gobryas quid is sciret nesciretve interrogando
13   IV,      IX|              verba adhibuit quibus is sciret vel Reginam eam esse vel
14   IV,     XVI|            quae sanguinem sitientibus sciret dare.29 Ab ea digressus
15    V,     XVI|            mixtam respondit nec, quod sciret, Poliarchum Siciliae esse
16    V,     XIX|               sensim auxerunt. Ac cum sciret spem connubii Siculis legibus