Liber,  Caput

 1    V,     VII|   proficisci." O fortuna! Is ipse Phorbas erat, qui cum furto aufugerat.
 2    V,     VII|           scripsit.~ ~3. Sed haec Phorbas ante coniecerat, meriti
 3    V,     VII|           Argenide ad Poliarchum. Phorbas omnibus diligenter inspectis
 4    V,     VII|       insomniam acquiescenti. Sed Phorbas ad Gelanorum deductus cum
 5    V,     VII|          immani fiducia cubiculum Phorbas quod secundum deos potissimum
 6    V,     VII|       cruces deferri?" Abominatus Phorbas meritum crucis omen, manum
 7    V,     VII| percunctatus est. "Nescio, inquit Phorbas, nisi quod subaudiebam illum
 8    V,     VII|       subiecerunt haec verba. Sed Phorbas: "Perdimus Arsidam, ô Rex,
 9    V,     VII|    celeritatis attribuit, in quem Phorbas inscendens Mauritaniam praetergredi
10    V,    VIII|  expectandus quem in tertium diem Phorbas promiserat. Ergo praecipiti
11    V,    VIII|    viribus, postridie quam in eum Phorbas peccavit ausus est se in
12    V,    VIII|     praedonumque avaritia, qualem Phorbas narraverat, eum queri: "
13    V,    VIII|      erravit, dum Poliarchus quae Phorbas de latronibus finxerat pergit
14    V,    VIII|         diripuit? Ubi vero noster Phorbas? In quo ornando testari
15    V,    VIII|          Utinam vero adesset ille Phorbas! Innocentiam meam sua poena
16    V,    VIII|       tragoediae ordinem qualem19 Phorbas intulerat: "Cui saltem,