Liber,  Caput

 1   II,       V|        quam professo semperque mutuo fastidio posse.~ ~
 2   II,      IX|    quassabantur navigia, undis mutuo cogentibus allisa vel eiecta
 3  III,       I|  Accessit inconditus clamor se mutuo ad victoriam invitantium.~ ~
 4  III,       I|  adstringitur. Inter hos nexus mutuo pondere ad terram ducuntur.
 5  III,     XIV|        in eiusdem calliditatis mutuo dolo ducebant qua scilicet
 6  III,      XX| pignoribus, nihil nominum quae mutuo inierunt reverentia motos,
 7   IV,    XIII|    vultuumque constantia in se mutuo intuebantur. Deinde hi deos
 8   IV,      XV|  fragore allisi velut accensam mutuo verbere aquam instar scintillarum
 9   IV,      XX|        tentorium collecti, cum mutuo interrogassent num rediisset,
10    V,       I| expectatione profundius laesum mutuo inter se terrore2 mussabant.
11    V,    VIII|     Poliarchus&emdash;non sine mutuo risu&emdash;tragoediae ordinem
12    V,      IX|    enim deorum ludibria? Ut se mutuo colerent coivisse acerbissimos
13    V,       X|     fervent, quique potissimum mutuo aspectu concitantur. Cogitavi
14    V,       X|      ad conspectum Archombroti mutuo odio fuisse succensum. Adiecerunt
15    V,       X|  quaerebat insinuare, satisque mutuo ipsi irascebantur quae hanc
16    V,     XVI| Siciliam, vel saltem imbuendum mutuo sanguine mare, Argenidemque