Liber,  Caput

 1  III,      XI|      Dilatione frustratus potest in Sardiniam remitti, quasi rebus maturis
 2  III,     XXI|     concredere. Exercitum quoque in Sardiniam remisit ne suspectus nimiis
 3   IV,       I|        placuisse confiteor. Sed dii Sardiniam iuverunt, quod cum posses
 4   IV,     III|            tolli iubet prorasque in Sardiniam suam verti. Ac ne timida
 5   IV,      IV| speculatores retulerunt omnino peti Sardiniam. Tunc vero non tanquam exacto
 6   IV,       V|            dii quidem boni sunt, in Sardiniam abiit. Eo discessu felix
 7   IV,     XVI|         vulgato finxit acrius iram: Sardiniam a Mauris sperni & ideo neglectos
 8   IV,    XVII|          sed veluti transferendo in Sardiniam bello si forte timidioribus
 9   IV,    XXII|         ostendebat & in vicino esse Sardiniam: "Quam, inquit, si in isto
10    V,     XII|           matri Hyanisbae quaesiise Sardiniam; id deos annuisse ne utrique
11    V,     XII|         maiorum debitam suae stirpi Sardiniam tandem fata reddidisse.
12    V,    XIII|             debiturum qui vicissent Sardiniam non modo quod amici, sed
13    V,    XIII|             quae causa a Galliis in Sardiniam commigrandi?" Ita effusiori
14    V,     XIV|          navigium. Sed nos venti in Sardiniam rapuêre, dumque nautae in
15    V,    XVII|             victoriam & Archombroto Sardiniam, perplexe querebatur quod