Liber,  Caput

 1    I,    XVII| voluptate pretiosius, aut inulta numinibus facinora esse. Pauci denique
 2    I,   XVIII|        illam cogitaturam se hanc numinibus magnitudinem debere neque
 3    I,      XX|          rursus fidem obligarunt numinibus. His peractis se ad regiam
 4   II,       I|    peccatum est, iustius erit de numinibus te queri. Stimulos ego nec
 5   II,       V|          me pudeat contumeliosam numinibus vesaniam. Negat ullum mortalium
 6   II,       V|         libare amicitiam qua cum numinibus sunt coniuncti; ita ab uno
 7  III,      XI|         decus, unde frequentes~ ~Numinibus sedes, ipsae vos dicite
 8  III,     XXI|        iratos deos habeat quorum numinibus vocatis Poliarcho se addixit.
 9  III,   XXIII|          ad numeros. At umbrarum numinibus vestigia erant non abhorrentia
10   IV,       X|          certus negotii adoratis numinibus, in quae potius quam fortunam
11    V,      II|        huius impetum commendabat numinibus&emdash;non tam ut vinceret,
12    V,      XI|  vinceret sive adversis uteretur numinibus non uno plus mense abfuturum
13    V,      XI|     famae pro praesentibus paene numinibus populo erant. Is rumor de
14    V,     XII|  inconsultos impetus non placere numinibus, sed animos sic ad robustam
15    V,     XIV|        votis utrumque commendabo numinibus. Nam si rationem possum