Liber,  Caput

 1    I,     VII|      Sive igitur tanquam damnati hominis bona ad se traheret Meleander,
 2    I,    VIII|       ivit cum illo agmine donec hominis cadaver, quem in limine
 3    I,   XVIII|    potiuntur. "Cur enim ex unius hominis libidine omnia pendeant
 4   II,      II|        in aquas desiliret nondum hominis mensuram aequantes. Ferebatur
 5   II,     XII|         serpebat, qualis nec iam hominis & nondum montis esset.~ ~
 6   II,    XVII|           nunc gravius nascentis hominis animo incidat illa prementis
 7   II,      XX|       enim Poliarchum odisti, tu hominis, quem carissimum habebas,
 8  III,     III|         ab Sicilia tamdiu abesse hominis esse credebat non ex merito
 9  III,     XII|          te permitto."~ ~2. Fidi hominis sollicitudinem non aspernatus
10  III,    XIII|   habebis. Nam quid fidem illius hominis praedicem? In te ornando
11   IV,      IX|         nihil territus inassueti hominis vultu. Arcum habebat aetati &
12    V,     III|          suas iubes. Et de tanti hominis fide anxius non sum. Sed
13    V,     III|             ineptissimi in unius hominis virtutem cultus & admirationis
14    V,    VIII| Poliarchus, oblivisci non possum hominis tanta fide tuas res measque
15    V,     XIX|     species paene ad altitudinem hominis attollebatur. Illic Regum