Capitulum XII

1. Sed ubi paululum respiravit a colloquentium laudantiumque tumultu, haud mora redditus pristinis curis resque Siciliae anxie agitans constituit ea vespera Gelanorum in Siciliam dimittere. (Nam nec amor nec perplexae a Lycogene litterae moram ferebant.) Ipse Clupeae, maritimo Africae oppido, dum nuntius ab Argenide rediret se tenere. Dum ergo Argenidi scribit, acciri nautam iubet cuius remigio appulerat. Quo ad se introducto: "Navigium tuum, inquit, non modo tibi reddo, sed praeterea quicquid vi praedonum detractum est omne restituam, ea lege ut hunc Gelanorum in Siciliam deferas, inde huc rursus in Africam quo volet portu sistas. Cum redieritis, in promptu merces erit. Nunc necessaria ad viam duntaxat repraesento. Ex remigibus captivisque quos nosti quotque opus est delige. Hos faxo laboris ne pigeat. Inter ceteros talentum dividam, ne illis reditus in patriam mendicitate deformis sit." Nauta dominum & patronum appellando de munerum magnitudine stupebat, operamque pollicitus ad parandum in illam noctem lembum dimissus est. Et remiges tam felicia nuntiantem primo impetu gaudii inter amplexus non sine discrimine diripuerunt.

2. Vespera appetebat cum a Regina optimates ad Poliarchum intrant nullo humanitatis genere hospiti defuturi. Is ab illis inter sermonum ambages haec fere de Reginae rebus accepit: eam Hyanisbem appellari; Iubae fratri ante annos viginti tres in sceptrum successisse; priusquam regnaret, nuptam Syphaci fuisse, viro post reges inter Mauros praecipuo, qui eodem tempore quo rex Iuba morbo extinctus praegnantem reliquerat. Reginam paulo post virilis sexus prolem esse enixam & Hyempsalem appellasse, qui faventibus diis anteiverit indole civium vota; sed iam quaerenda apud exteros gloria cultu privato & praeterquam uni Reginae incertum in quas terras abiisse.

3. Haec Mauri referentes & ipsi vicissim quis esset Poliarchus, unde, aut quo viam haberet obliqua subtilitate quaerebant. Sed ille perplexos sciscitatores pari arte, quasi non sentiens, eludebat. Invitatus deinde ad regiam cenam, haud modicum tempus consumpsit cum Regina non multum absimili omnium in se cultu quam si in purpura venisset. Perfecto convivio cum tanquam postridie profecturus iussisset valere Hyanisbem redissetque in thalamum, praesto fuêre qui opulentioribus ferculis mensam integerent. Gemmae erant hae torquibus, hae armillis inauribusve compositae, magna vis unionum & praeter unicam arculam plura quam a peiratis extorserat. Haec Regina sive meriti pretium sive pignus hospitii donabat Poliarcho. Sed ipse neque vendere beneficium assuetus neque emi muneribus, multum laudata Reginae comitate, negavit tantillae operae deberi invidiosa praemia sed neque haec armatum decere. Referrent tot dona ad Reginam simulque excusationem & gratias. Ne tamen pervicacis superbiae haberetur, anulum quo smaragdus includebatur sibi desumpsit digitoque insinuans, eum se cum manu servaturum spopondit: ita enim donantem meruisse. Ferruminatus anulus erat & in lapide Atlantem expresserant suspecto Perseo negantem hospitium; simul Perseus videbatur Pegaso insidens, & ad Atlantis ora sic Medusam revelans, ut averteret ipse vultum ne & intra viscera saxum reciperet. Sed Atlantis habitus erat indignantis se mutari. Rigebant in silvarum primordia comae crescentes & in vultu figura serpebat, qualis nec iam hominis & nondum montis esset.

4. Aderat interim nauta monebatque ventum operam dare. Si veniret Gelanorus, Africam paucis horis longe relinqui posse. Hunc itaque Poliarchus arcanis praeceptis celeriter onerat: quae Meleandro ferret; quae nuntiaret Argenidi; Selenissa, Archombrotus, ceterique amicorum quid scire deberent. Etiam quid de supellectili sua Rex constituisset: an illa publicata & qui sectores fuissent cuncta solerter perdisceret. Illinc enim quid in se Meleandro animi esset posse intellegi. Postquam in Sicilia mandatis esset functus, Clupeam, ubi eum opperiri decreverat, diligentissima navigatione repeteret.