Capitulum II

1. Inter hos dies Argenis, ut erat imperatum, comitante Ibburrane qui tunc forte negotiorum causa in regia erat Epeircten profecta est. Nec multo post Meleander, cum in idem oppidum se conferret, ingens vitae periculum adivit, sive suorum fraude sive fatorum consilio gratiam & favorem Archombroto quaerentium. Lacus erat passuum non plus mille in ambitu, placidis quidem & facilibus ripis sed aqua deinde praealta & instabili fundo. Ad illum Regis auriga declinavit tanquam via magis aprica ducturus. Frequentia curuum qui illic quotidie agebantur multis orbitis notabilis ne quid timeretur effecerat; cum ecce Regis equi, seu sponte consternati seu culicum palustrium stimulis acti aut denique proditione ductoris, quassatis alte iubis & periculose arrecti viam in lacum praecipitant, omnibus quidem qui in comitatu erant pavidissima vociferatione certantibus, sed pauci ferebant auxilium, sive intempestivo metu sibi cavebant sive subiti atrocitas periculi vires torpentibus eripuit. Inter illos qui ruentem per devia currum cum fide sequebantur, nemo Archombroti celeritatem aequavit. Nunc aurigam ille monere ut acrius equis obsisteret, nunc Regem ut ab curru in aquas desiliret nondum hominis mensuram aequantes. Ferebatur interim currus primasque iam rotas altior aqua suppresserat. Tum vero Archombrotus virile facinus ausus, quia impeditus fluctibus equus tardius eum vehebat, se in lacum pedes misit. Ad vicinum deinde currum praecipitans volentem Meleandrum arrepta pone veste tam mature detraxit, ut eodem ferme momento lacus subita voragine desidens totos cum vehiculo equos absorpserit. Archombrotum Regis pondus in se e curru collabentis afflixerat, tum ex pingui argilla lubricum fundum & ipsius aquae instabilis moles quae perveniebat ad humeros. Nec minus Rex laborabat sua vestigia obfirmare. Ita luctantibus simillimi inter se invicem haerebant, cum iam prope cedentes incumbentibus undis celerrimi amicorum eripiunt.

2. Ubi ad ripam Meleander pervenit, tanti quod evaserat periculi horridior imago tum suo, tum suorum animo insedit. Illud praecipue horrorem augebat, quod imperitus natandi certissime periisset nisi Archombrotus contempta salute veluti in se avertisset periculum. Quem ubi & natandi rudem esse compertum est, coepêre utique omnes impensius mirari hunc in Regis discrimine adeo vilem sibi fuisse, iuvenem, externum, non beneficio, non lege obligatum, cum tot -- proh pudor! -- gentiles & obnoxii cessassent. Praecipue Regem, ut debuit, hoc beneficium permovit. Cupide illum amplexus erubescentem ad suas laudes tenebat, & iam antea tanta indole ad amandum compulsus gaudebat hoc casu potestatem esse factam eum sibi intima nec invidiosa familiaritate iungendi. Interim Regis auriga elapsus fluctibus vultu horrenti ad ripam tendebat, cum Eristhenes diu ante verbis in eum bacchatus gladium strinxit, & tanquam Regis periculum vindicaturus improviso omnibus ictu excipit infelicem. Confossus ille ruit in aquas magno quidem iuventutis quae aderat plausu. At non illa consultioribus placuerunt: "Si non enim haec aurigae culpa contigerant, cur miser tam cruente mulctabatur? Sin noxam meruerat, cur non habita quaestione, non editis consciis facili morte eripiebatur suppliciis? An unus denique Eristhenes Regem amabat, tam properae ultionis minister?" Lapsi inde animi ut auriga crederetur factione Lycogenis emptus Regis vitam hoc facinore petiisse, & quoniam sceleri fata obstiterant, ne coniurationem prodere cogeretur ab Eristhene Lycogenis amico esse sublatum. Sed Eristhenis potentia nondumque maturum ad ultionem tempus quamvis invitum Meleandrum ad dissimulandum coëgit, vultu quidem sic placido ut nec se Eristhenes senserit esse suspectum.