Liber,  Caput

 1  Ind         |        eloquentia diffunduntur. De hominibus tardioris lentiorisque prudentiae.
 2    I         |      fuerit, quanta etiam privatis hominibus utilitas, qui se senum consiliis
 3   II         |            intuentes, quam quas in hominibus fata duxerunt. Quae virtutum
 4   II         |   perierunt. Nec multo post rursus hominibus scientiae amor increvit;
 5   II         |    regionibus proprius nascentibus hominibus patriae habitum et cupiditates
 6   II         |       quaedam vis inconcussa, quam hominibus pro condicione terrarum
 7   II         |            refugiunt. Nec ullus ex hominibus nostris curat cum Tartarorum
 8  III         |       gratiae virtute in nonnullis hominibus uno genio cuncta placere;
 9  III         |       fortuna coniiciat; animum in hominibus, non patriam, aestimat.
10  III         |         ultro subeunt, et quicquid hominibus aut dulce aut carum est
11   IV         |     iudices vident. Foeda, indigna hominibus sentiunt. Non ullius praeeunte
12    V         |         excitos longa tempestas et hominibus digna exercet. Populus aeris
13  VII         |        praecipue domino!) egregiis hominibus indignam accedere.”~Fallunt
14   IX         |         emerat a gratiosis in aula hominibus quidam ex illarum dignitatum
15   IX         |         aliis quam levis armaturae hominibus esse timendos.~Quod si Numinis
16   IX         |       gentes vagi multisque ubique hominibus insidentes virtutibus vitiisque
17    X         |        eloquentia diffunduntur. De hominibus tardioris lentiorisque prudentiae.
18    X         |          exprimere.~Nam quid illis hominibus (ut ab illis scilicet ordiamur),
19    X         |  sapientiam in egregiis sed tardis hominibus suo strepitu obruet. Sed
20    X         | celeritatis fallunt? In iis igitur hominibus non altum et perenne ingenii
21    X         |       adducit emptores. Iis igitur hominibus utilitatis plenissima ratio
22   XI         |          Tamen haud raro immeritis hominibus ad gloriam et praeconia
23   XI         |         quia etiam de pavidissimis hominibus acris multitudo cogi potest,
24   XI         |     sustinent; etiam in vilissimis hominibus aut ultima egestate damnatis
25   XI         |      pietas, fides, et quicquid in hominibus sacrum infra famam honorumque
26   XI         |           libidinem tegens. Et his hominibus haud pauci nomen virtutis
27   XI         |            conceditur.~Illis autem hominibus tanti erroris causa est
28  XII         |         tantum aut maturae aetatis hominibus blanda illa cupiditas concitatur,
29  XII         |         fortunarum et genere vitae hominibus accedunt et nonnumquam enecant
30 XIII         |         gloriantur, in paucissimis hominibus adoraturi. Adeo illic etiam
31 XIII         |          excedens, in illis utique hominibus per quos reges praecipua
32 XIII         |   corruperunt. Sed incumbit summis hominibus fictae et adulteratae virtuti
33  XIV         |           aperiri, quippe consciis hominibus suae sortis ac indolis eique
34  XIV         |     obtinuit.~Est igitur in dignis hominibus qui regiam propitiis fatis
35  XIV         |            imperio. Ea arte multis hominibus parta res atque decus, sive
36   XV         |          suis praemiis conciliatur hominibus, ideo haec bonorum opumve
37   XV         |            attollunt. Vix in aliis hominibus tam sincera humanitatis
38  XVI         |    terrarum ac siderum Auctor, qui hominibus sponte annumeratus nostro
39  XVI         |           Nos ipsos in lucem, quae hominibus una est, missos quis non